پیوند آرمانخواهی و واقعیت‌های اقتصادی در قرارگاه سازندگی
یکی از ایرادات اساسی اقتصاد کشور، نگاه تک‌بعدی دولت‌های پس از جنگ است که این نگاه در هر دوره پیامدها و آثاری منفی بر اقتصاد ایران گذاشته است. اولین دولت پس از جنگ تحت عنوان سازندگی برای توسعه و پیشرفت کشور به واقعیت‌های اقتصادی بیشتر توجه کرد و تا حدودی از آرمان‌های انقلاب اسلامی مانند یاری محرومان و مستضعفان فاصله گرفت و پیامدهای این اقدام پس از چند سال در شاخص ضریب جینی خود را نشان داد و آثار منفی آن در تشدید فاصله طبقاتی بروز و ظهور یافت. دولت بعدی نیز این روند را با یک شیب ملایم‌تری ادامه داد تا اینکه دولت نهم روی کار آمد. این دولت هم برخی از واقعیت‌های اقتصادی را کنار گذاشت و بعد آرمانخواهی را تقویت کرد که در نگاه مقطعی برخی از محرومان و اقشار متوسط به پایین جامعه از این ایده کاملاً رضایت داشتند. هر یک از دولت‌ها به نوعی یک بال اقتصادی را آسیب زدند. در این بین بسیاری از صاحب‌نظران خبره و بنام کشور در بررسی‌های کارشناسی به این نتیجه رسیدند که برای پرواز اقتصاد هر دو بال نیاز است؛ نه می‌شود آرمان را کنار گذاشت و بر واقعیت‌های صرف اقتصادی تمرکز کرد و نه می‌توان فقط به آرمان توجه کرد و واقعیت‌های علم اقتصاد را نادیده گرفت. برای حل این معضل اساسی و به دلیل ماهیت انقلاب اسلامی صاحب‌نظران این حوزه یک راهبرد تلفیقی «واقعیت‌نگر آرمانخواه» را انتخاب کردند. در واقع، می‌توان گفت در راهبرد کلان نظام این ایده به نوعی مستتر است. فلسفه وجودی انقلاب اسلامی این اقتضا را دارد که هم به واقعیت‌ها توجه کنیم و هم به آرمان‌های نظام؛ در غیر این صورت رشد و توسعه مطلوب نظام اتفاق نخواهد افتاد. نظام ما در این شرایط اقتضا می‌کند رشد اقتصادی کمتر و همراه با عدالت بهتر از رشد صرف اقتصادی است که در آن رگه‌های عدالت تضعیف شده باشد. در این میان اگر به عملکرد قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء(ص) دقت کنیم و تحلیلی جامع داشته باشیم، می‌بینیم تنها جایی که توانسته بین آرمانخواهی نظام و واقعیت‌های اقتصادی جامعه پیوند و ارتباط منطقی و تلفیقی ایجاد کند، همین قرارگاه است؛ چرا که هم در نیازهای امروزی جامعه اقتصادی، مانند سد‌سازی، جاده‌سازی، زه‌کشی و احداث کانال، ساخت تصفیه‌خانه، احداث خطوط انتقال آب و گاز و نفت، ساخت سازه‌های شناور، بندر، اسکله و موج‌شکن، ساخت حوضچه‌ها و تعمیر کشتی و سایر سازه‌های دریایی، ساخت پالایشگاه و پتروشیمی، احداث تونل، ابنیه مسکونی و اداری، سازه‌های زیرزمینی، مخازن نفت و آب، حمل‌ونقل، معدن، کشاورزی و خدمات مشاوره‌ای فعال است و با تمام توان به کمک دولت‌ها شتافته و پروژه‌های زیادی را مدیریت کرده و هم به محرومیت‌زدایی و سازندگی و توسعه زیرساخت‌های مناطق محروم و کم برخوردار کمک شایانی کرده که نمونه‌های عینی آن بر همگان مشهود است. از این رو لازم است سایر دستگاه‌های اقتصادی با الگوپذیری از این مجموعه موفق، عملکرد مطلوب آن را مد نظر قرار داده و به فعالیت‌های اقتصادی خود تسری دهند. در این صورت با دستیابی جامعه اقتصادی ما به یک ضریب امنیتی بالا، کشور و نظام اسلامی به یک امنیت پایدار دست خواهد یافت.