مقاومتی که به آزادسازی ظرفیت‌ها منجر می‌شود
امروزه موضوع اقتصاد به دلیل تأثیرات گسترده‌ای که بر بسیاری از بخش‌ها دارد، امری حیاتی برای کشورها به شمار می‌آید و در کنار آن امنیت اقتصادی، از جمله نگرانی‌های مهم دولت‌ها در عصر حاضر است؛ اما در این میان برخی از قدرت‌های زیاده‌خواه برای رسیدن به اهداف سیاسی خود به طرق گوناگون سعی در دست‌اندازی و ایجاد اخلال در موضوع اقتصاد و خاصه معیشت دارند. یکی از این ابزارهای مورد استفاده دشمن بحث تحریم‌ها است که اقتصاد ایران در این چهار دهه با آن همراه بوده و روز به روز این وضعیت تشدید می‌شود. در این میان، سؤال اساسی این است که چگونه می‌توان از این گردونه عبور کرد و از تأثیرات آن کاست؟ با وجود نقش انکارناپذیر تحریم‌ها، در ایجاد برخی نارسایی‌های اقتصادی، در واقع امر، تحریم‌ها نقش تعیین‌کننده‌ای در نارسایی‌های اقتصادی ندارند. طرح این موضوع به معنای بِلا اثر پنداشتن تحریم‌ها نیست و عقل و منطق ایجاب می‌کند از اقداماتی که می‌تواند سبب تشدید تحریم‌ها علیه کشور شود اجتناب کنیم؛ البته نه به این معنا که در سایه ترس و هراس از تحریم‌ها به هر آنچه غربی‌ها مطالبه می‌کنند، پاسخ مثبت دهیم و طبیعتاً باید با در نظر گرفتن منافع و مصالح ملی و مملکتی، مقاومت لازم را در این حوزه، سرلوحه کار خویش قرار دهیم.
با رجوع به تجربیات پیشین ملت ایران در برهه‌هایی چون انقلاب اسلامی، دفاع مقدس، دستیابی به توانمندی اقتصادی و امنیتی و… می‌توان به این حقیقت پی برد که «اعتماد به توانایی‌های ملت» و به میدان آوردن آن معقول‌ترین و کارآمدترین راه برای شکست توطئه‌های دشمن و دستیابی به موفقیت‌ها و پیروزی‌های عظیم است. منابع و معادن غنی زیرزمینی به ویژه انرژی فراوان، وسعت گسترده، همسایگی با 15 کشور جهان، دسترسی به آب‌های آزاد، تنوع بافت جغرافیایی و اقلیمی و آب و هوای چهار فصل، ظرفیت‌های بالقوه موجود در حوزه گردشگری، نیرونی انسانی جوان، ماهر و تحصیل‌کرده تنها نمونه‌ای از استعداد‌ها و فرصت‌های عظیم و ارزنده کشور ایران است که با برنامه‌ریزی اصولی، مدون و هوشمندانه، می‌توان از آنها جهش اقتصادی برای کشور ایجاد کرد. در واقع، با اتکا به ظرفیت‌های مذکور می‌توان عیار و ضریب مقاومت‌پذیری اقتصاد کشور را در برابر تحریم‌ها و تکانه‌های اقتصادی ارتقا بخشید. پیش از ورود به بحث، بیان دو نگاه به اقتصاد در بین مسئولان و متولیان امر بر غنای بحث می‌افزاید. رهبر معظم انقلاب درباره موضوع پیشرفت اقتصادی معتقدند دو نگاه در این حوزه وجود دارد و ضمن تشریح دو نگاه تنها بر صحیح بودن یکی از این دو و غلط و بی‌فایده بودن نگاه دیگر تأکید جدی دارند: «یک نگاه می‌گوید که ما پیشرفت اقتصاد را باید از ظرفیّت‌های درون کشور و درون مردم تأمین بکنیم… می‌شود حربه تحریم را از دست دشمن گرفت… نگاه دوّم به اقتصاد کشور، نگاه به پیشرفت اقتصاد با استفاده از کمک بیرون از مرزها است؛ می‌گوید سیاست خارجی‌مان را تغییر بدهیم تا اقتصاد ما درست بشود، با فلان مستکبر کنار بیاییم تا اقتصاد رونق پیدا کند، تحمیل قدرت‌های مستکبر را در بخش‌های گوناگون و مسائل گوناگون بپذیریم تا اقتصادمان رونق پیدا کند؛ این هم نگاه دوّم است. امروز شرایط کشور به ما نشان داده است که این نگاه دوّم یک نگاه کاملاً غلط و عقیم و بی‌فایده است.»
در این فرایند چندین ساله که از تحریم‌ها و به نوعی جنگ اقتصادی عبور کرده‌ایم، همان حاکمیت نگاه اول در پیشرفت اقتصادی بوده و با تحرّک و فعالیت درونی توانسته‌ایم قله‌های بلند(صنایع دفاعی، حوزه‌های دانش‌بنیان، موشکی، هسته‌ای، صنایع پیچیده نفت و گاز، دانش پزشکی، فناوری نانو، سلول‌های بنیادین و…) را فتح کنیم و به فرموده رهبر فرزانه انقلاب «هر جایی که ما به توانایی دست پیدا کنیم، آنجا تحریم از بین می‌رود… تحریم مال آنجایی است که دست شما بسته است.
در هر بخشی که شما بتوانید از خودتان تحرّک و پیشرفت نشان بدهید، طرف احساس می‌کند تحریم یک کار لَغوی است، کار بیهوده‌ای است، کار ابلهانه‌ای است… این کلید حلّ همه مشکلات کشور است.» حال در این شرایط که از یک سو هژمونی آمریکا نسبت به سال‌های گذشته دچار ضعف شده و هر روز آمریکا نسبت به قبل ضعیف‌تر و در حال افول است و از سویی دیگر در این برهه حساس و سرنوشت‌ساز عملاً ایران در سطح منطقه و حتی در سطح نظام بین‌الملل جایگاه متفاوتی پیدا کرده و تجربه فرصت‌سازی از تحریم‌ها را به خوبی به دست آورده و جریان مقاومت در اوج قله است، باید بدانیم که تنها همین خط جواب می‌دهد و راهی جز این نیست؛ وگرنه باید در برابر زیاده‌خواهی‌های دشمنان به صورت تسلسلی امتیاز بدهیم. بر اساس نص صریح قرآن، هر جامعه‌ای که مقاومت را پیشه کار خود قرار دهد نصرت الهی یقیناً شامل حالش خواهد شد؛ همچنان که در طول چهل سال انقلاب اسلامی ایران نیز همواره این‌گونه بوده است.
مقاومتی که به آزادسازی ظرفیت‌ها منجر می‌شود
مقاومتی که به آزادسازی ظرفیت‌ها منجر می‌شود
مقاومتی که به آزادسازی ظرفیت‌ها منجر می‌شود
مقاومتی که به آزادسازی ظرفیت‌ها منجر می‌شود